Καντήλια δια πάσαν νόσον

Λίγες μέρες πριν, παρακολουθήσαμε στο κρατικό κανάλι ΕΡΤ1 τη συνέντευξη κάποιου παπά για τα θέματα της ιερής αυθεντίας του, δηλαδή την υπόθεση με τον κορονοϊό. Μπροστά σε τρεις παρουσιαστές (δημοσιογράφους, μάλλον, δεν το έψαξα), που τον αντιμετώπιζαν ως πραγματικά αρμόδιο (αν όχι ως τον μόνο πραγματικά αρμόδιο), ο παπάς ξεδίπλωσε με περίσσια αλαζονεία (το βίντεο κυκλοφορεί, ο χαρακτηρισμός μου μπορεί να ελεγχθεί, φυσικά) όλο το παραμύθι ότι μέσα στην εκκλησία οι παθογόνοι μικρο-οργανισμοί χάνουν τη δυνατότητα μετάδοσης (είπε κι άλλα, αλλά ας μείνουμε σ’αυτό). Αυτό το σημείωμα δεν θα είχε νόημα αν το ίδιο ακριβώς πράγμα δεν διακινούνταν από πολλά εκκλησιαστικά και παρα-εκκλησιαστικά στόματα, και αν όλη αυτή η ανοησία δεν είχε επιπτώσεις στη δημόσια υγεία.

Μάλιστα. Αυτό που ουσιαστικά μας λένε οι λοιμωξιοθεολόγοι μας είναι ότι μέσα στο χώρο της εκκλησίας παρατηρείται μια μόνιμη αναστολή κάποιων φυσικών νόμων(*). Ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι στο διάολο (ουπς!) εννοούν.

Το πρώτο πράγμα που μας διαβεβαιώνουν οι εξαίρετοι αυτοί επιστήμονες της ελληνορθοδοξίας είναι ότι «κανείς ποτέ δεν κόλλησε τίποτε στην εκκλησία». Από πού προκύπτει η βεβαιότητα της δήλωσης αυτής; Από πουθενά, ή μάλλον από το γεγονός ότι σε τούτη τη χώρα όταν οι παπάδες μιλούν, οι υπόλοιποι σωπαίνουν. Ένας άνθρωπος βρίσκεται καθημερινά σε πάρα πολλές περιστάσεις όπου θα μπορούσε να προσβληθεί από έναν παθογόνο μικρο-οργανισμό, και δεν είναι πάντα εύκολο να πούμε πού ακριβώς συνέβη αυτό. Υπάρχει μια συλλογιστική ιχνηλάτησης της μετάδοσης, που όταν ακολουθείται με ακεραιότητα δεν είναι εύκολο να λαθέψει, αλλά από την άλλη δεν μπορεί να σταθεί απέναντι στο ερώτημα «είσαι 100% σίγουρος;». Τι θέλω να πω μ’αυτό: Ακόμη κι αν είκοσι άνθρωποι που νόσησαν είχαν βρεθεί ταυτόχρονα πριν λίγες μέρες στον ίδιο κλειστό χώρο με φορείς που έβηχαν και φταρνιζόταν μανιασμένα πάνω τους, δεν μπορεί κανείς να πει με απόλυτη σιγουριά ότι κόλλησαν εκεί. Μπορεί να το πει με αρκετή σιγουριά, βέβαια, που προσεγγίζει το 100%, αλλά το οχυρό των λοιμωξιοθεολόγων μας είναι εκείνα τα λίγα δεκαδικά ψηφία στο ποσοστό της πιθανότητας να μην είναι έτσι. Καταλαβαίνουμε, βέβαια, ότι αν ακολουθήσουμε τη συλλογιστική αυτή καταργούνται οι θεμελιακές προκείμενες μιας ολόκληρης ιατρικής ειδικότητας, που μέχρι τώρα δεν θα την έλεγε και κανείς αποτυχημένη. Φυσικά, είπαμε, οι παπάδες ξέρουν καλύτερα!

Είπαμε πριν ότι το να ισχυριστεί κανείς ότι μέσα στην εκκλησία η μολυσματική ασθένεια παύει να είναι μολυσματική είναι ισχυρισμός αναστολής των φυσικών νόμων. Το πρόβλημα με τους φυσικούς νόμους, όμως, είναι η διαβολεμένη (ουπς! ξανά) καθολικότητά τους. Αντίθετα με τη βιβλική εικόνα για τη φύση, όπου ο Ιησούς του Ναυή μπορεί να σταματάει τον ήλιο(!), η αναστολή ενός φυσικού νόμου έχει πολλές συνέπειες. Τι ακριβώς σταματά όταν βρισκόμαστε μέσα στην εκκλησία και ξεκινά και πάλι όταν φεύγουμε απ’αυτή; Τα σταγονίδια που εκτοξεύουμε (ή απλά εκπνέουμε) δεν περιέχουν πια το παθογόνο; Ο μικρο-οργανισμός πεθαίνει αμέσως με το που φεύγει από το σώμα μας; Η φυσικοχημεία των αερολυμάτων και η μηχανική των ρευστών καταργείται μέσα στην εκκλησία; Μήπως αναστέλλεται η περίπλοκη βιοχημεία της προσβολής των κυττάρων μας από το παθογόνο; Πρέπει να είναι σαφές ότι αυτές οι βιοχημικές/φυσικοχημικές διεργασίες είναι μέρος του να είμαστε ζωντανοί. Εάν οποιαδήποτε απ’αυτές έπαυε μέσα στην εκκλησία, τότε -λυπάμαι που θα χαλάσω τη φαντασίωση των λοιμωξιοθεολόγων μας- όλο το ποίμνιο θα έπεφτε νεκρό πριν τελειώσει η λειτουργία.

Μα φυσικά όλα αυτά που γράφω εδώ παραπάνω είναι ανοησίες. Τίποτε άλλο από τη χυδαία απόπειρα ενός υλιστή να ορθολογικοποιήσει το θαύμα. Μα τότε δεν θα ήταν θαύμα! Όπως μας πληροφόρησε και μία από τους παρουσιαστές της εκπομπής (για να εισπράξει τον έπαινο του παπά) «τα ζητήματα της εκκλησίας δεν εξηγούνται με τη λογική». Λαμπρά! Έχουμε, λοιπόν, ένα θαύμα, το οποίο πρέπει να προσεγγίσουμε θεολογικά. Στην περίπτωσή μας υπάρχει πράγματι ένα θαύμα, ένα μυστήριο, το οποίο οι παπάδες ισχυρίζονται ότι λαμβάνει χώρα και αυτό είναι η θεία ευχαριστία, όπου οι πιστοί ενώνονται με το Χριστό «μυστικώς καθιστάμενοι κοινωνοί της θείας φύσεως». Ας κάνουμε, λοιπόν, μια ντρίπλα και ας χαρίσουμε στους παπάδες το μυστήριο. Ας παραδεχτούμε, για χάρη της συζήτησης, ότι κανένας ιός δεν μεταδίδεται με τη μεταλαβιά καθώς -με τα λόγια του παπά της συγκεκριμένης εκπομπής- «ο Χριστός δεν υπήρξε φορέας μικροβίων» (αφήνω απ’έξω το γεγονός ότι κανείς δεν ισχυρίζεται ότι κολλάμε τον ιό από το Χριστό, αλλά από τους υπόλοιπους εκκλησιαζόμενους…). Τι γίνεται με τον υπόλοιπο χώρο της εκκλησίας; Εδώ έχουμε μια τρομερή (δεν ξέρω καλά τα θεολογικά, μα μου φαίνεται και ελαφρά αιρετική) αντίληψη περί ενός μόνιμου χρονικά και τοπολογικά θαύματος, που πραγματώνεται αδιάλειπτα σε κάθε ναό. Δεν ξέρω, μα απ’όσο θυμάμαι από τα θρησκευτικά του σχολείου και από τα λίγα πράγματα που κατάφερα να διαβάσω στη ζωή μου (δεν είμαι δα και τόσο μορφωμένος όσο οι θεολόγοι και οι παπάδες μας) η φύση του χριστιανικού θεού δεν θα εκδηλωνόταν με έναν τέτοιο «εύκολο» τρόπο. Σα να θυμάμαι ότι ο χριστιανικός θεός ήταν πιο φειδωλός με τα θαύματά του, και σα να θυμάμαι ότι σε μια αφήγηση των λεγόμενων ευαγγελίων ο Ιησούς λέει στο Θωμά «μακάριοι εκείνοι που θα πιστέψουν χωρίς να δουν».

Δεν συνεχίζω στα χωράφια της θεολογίας(**), όπου κάθε δέντρο μπορεί να καρπίσει με την κατάλληλη μαεστρία, μιας και είμαι και άσχετος και κάπου πρέπει να κλείνει τούτο το σημείωμα. Όσο κι αν παραπάνω προσπάθησα να δείξω ένα παραλογισμό που υπάρχει στους ισχυρισμούς των παπάδων, πραγματικά δεν μου πέφτει λόγος για το τι πιστεύουν και τι όχι. Είναι δικός τους λογαριασμός. Εκείνο που δεν είναι δικός τους λογαριασμός είναι οι ισχυρισμοί που έχουν κοινωνικό (και μάλιστα εκτεταμένο) αντίκτυπο. Εκείνο που δεν είναι δικός τους λογαριασμός είναι η εξαίρεση από τη μέτρα για τη δημόσια υγεία. Και φυσικά, αν στην όλη ιστορία υπάρχουν κάποιοι που έκαναν ένα σοβαρό φάουλ, αυτοί είναι όσοι συντελεστές της εκπομπής αποφάσισαν να δώσουν στην εκκλησία το λόγο που θα έπρεπε να έχει το εθνικό σύστημα υγείας. Όμως ας μην τα ξαναλέμε, αυτή είναι η Ελλάδα. Μια χώρα που η εκκλησία μπορεί να γελοιοποιεί την επιστήμη, ακόμη και με ανθρώπινο κόστος, αλλά όποιος διαμαρτυρηθεί είναι ασεβής και απόβλητος.

(*) Ίσως δεν αναστέλλονται μόνο οι φυσικοί νόμοι…

(**) Υπάρχουν και κάποιοι πονηροί, που προσπαθούν να συμβιβάσουν τα ασυμβίβαστα. Επειδή καταλαβαίνουν ότι οι ισχυρισμοί των παπάδων είναι στο κενό, επιχειρούν κάτι λογικοφανείς εξηγήσεις του στυλ «το υλικό των εκκλησιαστικών σκευών σκοτώνει τα μικρόβια», «η θερμοκρασία/υγρασία στο ναό είναι τέτοια ώστε…», «ο καπνός των κεριών σκοτώνει τα μικρόβια» και άλλες τέτοιες ΜΠΟΥΡΔΕΣ. Πρόκειται για τους ίδιους, πάνω-κάτω, που επειδή ντρέπονται να πουν ότι νηστεύουν μάς λένε για υποτιθέμενα οφέλη της νηστείας στην υγεία. Δεν ξέρω πώς το βλέπουν, μα θεωρώ αυτή τη στάση φιλοσοφικά αναξιοπρεπή.