Λέμε ότι επιθυμούμε τα παιδιά μας να αναπτύξουν κριτική σκέψη. Ωραία. Κάποια από αυτά, κριτικά σκεπτόμενα, ζύγισαν τις δηλώσεις «τι 25 παιδιά στο τμήμα, τι 15, το ίδιο είναι» και τις βρήκαν ανόητες. Τα βρίζετε.
Κάποια από αυτά είδαν ότι από το Μάρτη, που έκλεισαν τα σχολεία, δεν έχει γίνει καμία εργασία για καινούργιες αίθουσες, δεν αγοράστηκαν θρανία, δεν ελέγχθηκαν οι τουαλέτες, δεν προσλήφθηκαν καθαρίστριες. Τα βρίζετε.
Κάποια από αυτά άκουσαν την υπουργό να λέει ότι δεν υπάρχουν κενά στα σχολεία, ενώ τα ίδια ξέρουν πολύ καλά ότι λείπουν εκπαιδευτικοί, κι έτσι, πάλι κριτικά σκεπτόμενα, θεώρησαν ότι η υπουργός είναι αναξιόπιστη. Τα βρίζετε.
Κάποια πήγαν πιο πέρα τη δημιουργικά κριτική σκέψη τους, και κατέληξαν στο ότι αν τα αστρονομικά ποσά, που ξοδεύει η χώρα για εξοπλισμούς, πήγαιναν σε Εκπαίδευση/Υγεία, πολλά πράγματα θα ήταν ήδη πολύ καλύτερα. Τα βρίζετε.
Κάποια από αυτά ένιωσαν ότι δεν μπορούν να σιωπούν όταν τα κοροϊδεύουν, όταν κάποιοι ροκανίζουν το δικό τους μέλλον και την προκοπή των γύρω τους. Τα βρίζετε.
Λοιπόν, ας το πούμε καθαρά. Καμία κριτική σκέψη δεν θέλετε να έχουν τα παιδιά. Μόνο να γίνουν σαν τα μούτρα σας, και να μην σας φέρνουν σε δύσκολη θέση εκθέτοντας με την ορμή τους τη δική σας απάθεια και σαπίλα.
Αφιερωμένο στα μικρά μας φρικιά, από έναν καταληψία του τότε…
…
Αυθόρμητες μεταβολές 